Emissiereductie in de luchtwetgeving is een integraal onderdeel van het Europese en nationale milieubeleid, gericht op het verbeteren van de luchtkwaliteit en het beschermen van de volksgezondheid. Voor luchtemissies is Europese en Nederlandse wetgeving van kracht.
De Richtlijn (EU) 2016/2284, ook wel de NEC-richtlijn genoemd, legt voor elke EU-lidstaat nationale emissiereductieverbintenissen vast voor vijf luchtverontreinigende stoffen: zwaveldioxide, stikstofoxiden, vluchtige organische stoffen (uitgezonderd methaan), ammoniak en fijnstof. Deze verplichtingen zijn uitgedrukt als percentage van de uitstoot in het referentiejaar 2005 en gelden voor de periode 2020–2029. Vanaf 2030 worden strengere reductiepercentages geëist.
In november 2024 werd Richtlijn (EU) 2024/2881 gepubliceerd, die de luchtkwaliteitsnormen voor de EU aanscherpt. Deze richtlijn stelt dat de jaargemiddelde concentraties van PM₂,₅ en PM₁₀ respectievelijk moeten dalen naar 10 en 20 µg/m³, en dat de concentratie van NO₂ maximaal 20 µg/m³ mag bedragen, te behalen uiterlijk in 2030. Lidstaten moeten uiterlijk eind 2026 hun nationale wetgeving hierop afstemmen.
In Nederland is de uitvoering van de emissiereductieverbintenissen geregeld in het Besluit activiteiten leefomgeving (Bal). Recent zijn de emissie-eisen voor de industrie aangescherpt om de toepassing van de beste beschikbare technieken (BBT) te bevorderen. Daarnaast is de rentevoet in de kosteneffectiviteitsmethodiek verlaagd, waardoor investeringen in emissiebeperkende technieken financieel aantrekkelijker worden.
Het Schone Lucht Akkoord (SLA) bevat afspraken tussen het Rijk, provincies en gemeenten om de luchtkwaliteit te verbeteren. Voor de veehouderij zijn er mogelijkheden om strengere emissiegrenswaarden vast te stellen dan het wettelijk minimum, bijvoorbeeld door het opnemen van scherpe grenswaarden voor ammoniak en fijnstof in de omgevingsvisie of het omgevingsplan.
De Europese Commissie heeft in 2022 het Nulvervuilingspakket gepresenteerd, met als doel de vervuiling van het milieu tegen 2050 naar nul terug te dringen. De aangescherpte luchtkwaliteitsnormen uit Richtlijn (EU) 2024/2881 vormen een belangrijke stap in deze richting.
Voor diverse bedrijven is Agrozone op dit moment actief om (naast beperken van geuremissies) eveneens vrachtemissies van luchtverontreinigde stoffen aan te pakken. Deze aanpak is maatwerk en afhankelijk van de aan te pakken stoffen kan een pilottest worden uitgevoerd waarna een ontwerp voor de full-scale installatie kan worden ontworpen. Tegen een relatief beperkte technische en financiële inspanning kan zekerheid worden verkregen zonder direct een grote investering te doen.
Emissiereductie in de luchtwetgeving is een integraal onderdeel van het Europese en nationale milieubeleid, gericht op het verbeteren van de luchtkwaliteit en het beschermen van de volksgezondheid. Voor luchtemissies is Europese en Nederlandse wetgeving van kracht.
De Richtlijn (EU) 2016/2284, ook wel de NEC-richtlijn genoemd, legt voor elke EU-lidstaat nationale emissiereductieverbintenissen vast voor vijf luchtverontreinigende stoffen: zwaveldioxide, stikstofoxiden, vluchtige organische stoffen (uitgezonderd methaan), ammoniak en fijnstof. Deze verplichtingen zijn uitgedrukt als percentage van de uitstoot in het referentiejaar 2005 en gelden voor de periode 2020–2029. Vanaf 2030 worden strengere reductiepercentages geëist.
In november 2024 werd Richtlijn (EU) 2024/2881 gepubliceerd, die de luchtkwaliteitsnormen voor de EU aanscherpt. Deze richtlijn stelt dat de jaargemiddelde concentraties van PM₂,₅ en PM₁₀ respectievelijk moeten dalen naar 10 en 20 µg/m³, en dat de concentratie van NO₂ maximaal 20 µg/m³ mag bedragen, te behalen uiterlijk in 2030. Lidstaten moeten uiterlijk eind 2026 hun nationale wetgeving hierop afstemmen.
In Nederland is de uitvoering van de emissiereductieverbintenissen geregeld in het Besluit activiteiten leefomgeving (Bal). Recent zijn de emissie-eisen voor de industrie aangescherpt om de toepassing van de beste beschikbare technieken (BBT) te bevorderen. Daarnaast is de rentevoet in de kosteneffectiviteitsmethodiek verlaagd, waardoor investeringen in emissiebeperkende technieken financieel aantrekkelijker worden.
Het Schone Lucht Akkoord (SLA) bevat afspraken tussen het Rijk, provincies en gemeenten om de luchtkwaliteit te verbeteren. Voor de veehouderij zijn er mogelijkheden om strengere emissiegrenswaarden vast te stellen dan het wettelijk minimum, bijvoorbeeld door het opnemen van scherpe grenswaarden voor ammoniak en fijnstof in de omgevingsvisie of het omgevingsplan.
De Europese Commissie heeft in 2022 het Nulvervuilingspakket gepresenteerd, met als doel de vervuiling van het milieu tegen 2050 naar nul terug te dringen. De aangescherpte luchtkwaliteitsnormen uit Richtlijn (EU) 2024/2881 vormen een belangrijke stap in deze richting.
Voor diverse bedrijven is Agrozone op dit moment actief om (naast beperken van geuremissies) eveneens vrachtemissies van luchtverontreinigde stoffen aan te pakken. Deze aanpak is maatwerk en afhankelijk van de aan te pakken stoffen kan een pilottest worden uitgevoerd waarna een ontwerp voor de full-scale installatie kan worden ontworpen. Tegen een relatief beperkte technische en financiële inspanning kan zekerheid worden verkregen zonder direct een grote investering te doen.
Wat moet je doen vóór 2023 & 2027?